Zeigarnik Effect to psychologiczne zjawisko, polegające na tym, że ludzie lepiej pamiętają niedokończone zadania niż te, które zostały ukończone. Efekt ten został opisany przez Bluma Zeigarnika, który zauważył, że przerwane lub otwarte zadania pozostają w świadomości jednostki, generując pewien poziom napięcia i motywując do ich dokończenia. Zjawisko to ma znaczące implikacje w dziedzinie zarządzania, marketingu i projektowania doświadczeń użytkownika, gdzie umiejętne wykorzystywanie niedokończonych elementów może zwiększyć zaangażowanie.
W praktyce, Zeigarnik Effect jest wykorzystywany w strategiach motywacyjnych oraz reklamowych, gdzie niedokończone historie czy zadania pobudzają ciekawość odbiorców. Przykładowo, w kampaniach marketingowych stosuje się techniki tworzenia cliffhangerów, które zachęcają do dalszego śledzenia treści oraz angażowania się w interakcje. Efekt ten pomaga utrzymać uwagę konsumentów, wpływając pozytywnie na proces podejmowania decyzji i budowanie długoterminowych relacji z marką.
Dla menedżerów i specjalistów ds. UX, Zeigarnik Effect stanowi cenne narzędzie w projektowaniu interfejsów i doświadczeń użytkownika. Poprzez strategiczne wprowadzanie niedokończonych elementów, można zwiększyć zaangażowanie i motywację do dokończenia określonych zadań, co przekłada się na lepszą efektywność operacyjną oraz wyższą satysfakcję odbiorców. Zrozumienie tego zjawiska pozwala na kreowanie rozwiązań, które naturalnie angażują użytkowników i wpływają na poprawę wyników biznesowych.