Efekt Zeigarnik to zjawisko psychologiczne polegające na tym, że ludzie lepiej zapamiętują niedokończone zadania niż te, które zostały ukończone. Został opisany przez radziecką psycholog Blumę Zeigarnik, która zauważyła, że przerwane lub otwarte zadania utrzymują się w świadomości jednostki, generując pewien poziom napięcia i motywując do ich dokończenia. Zjawisko to ma istotne implikacje w dziedzinach takich jak zarządzanie, marketing czy projektowanie doświadczeń użytkownika, gdzie umiejętne wykorzystanie niedokończonych elementów może znacząco zwiększyć zaangażowanie.
W praktyce efekt Zeigarnik znajduje zastosowanie w strategiach motywacyjnych i reklamowych, gdzie niedokończone historie lub zadania pobudzają ciekawość odbiorców. Przykładowo, w kampaniach marketingowych często stosuje się techniki cliffhangerów, które zachęcają do dalszego śledzenia treści i angażowania się w interakcje. Efekt ten pomaga utrzymać uwagę konsumentów, pozytywnie wpływając na proces podejmowania decyzji oraz budowanie długoterminowych relacji z marką.
Dla menedżerów i specjalistów ds. UX efekt Zeigarnik stanowi cenne narzędzie w projektowaniu interfejsów i doświadczeń użytkownika. Strategiczne wprowadzanie niedokończonych elementów pozwala zwiększyć zaangażowanie i motywację do dokończenia określonych zadań, co przekłada się na wyższą efektywność operacyjną i satysfakcję odbiorców. Zrozumienie tego mechanizmu umożliwia tworzenie rozwiązań, które naturalnie angażują użytkowników i wpływają na poprawę wyników biznesowych.
👉 Zobacz definicję w języku angielskim: Zeigarnik Effect: Tendency to remember unfinished tasks