Situational Leadership II (SLII) to rozwinięta wersja teorii przywództwa sytuacyjnego, która koncentruje się na dostosowaniu stylu kierowania do poziomu rozwoju i kompetencji członków zespołu. Model SLII, opracowany przez Kennetha Blancharda i Paula Hersey’a, proponuje cztery podstawowe style przywództwa – dyrektywny, coachingowy, wspierający i delegujący – które lider wybiera w zależności od specyficznych potrzeb podwładnych. Dzięki temu podejściu możliwe jest maksymalne wykorzystanie potencjału zespołu oraz osiągnięcie wysokiej efektywności operacyjnej.
W praktyce, SLII kładzie nacisk na ciągłą komunikację i ocenę poziomu dojrzałości pracowników. Liderzy, stosując ten model, nieustannie monitorują postępy zespołu i dostosowują swoje interwencje w taki sposób, aby wspierać rozwój kompetencji oraz samodzielność członków grupy. Efektywne wdrożenie SLII wymaga od menedżerów nie tylko umiejętności analitycznych, ale także wysokiej inteligencji emocjonalnej, co umożliwia im lepsze zrozumienie indywidualnych potrzeb pracowników.
Model SLII zdobył szerokie uznanie w środowisku biznesowym, ponieważ pozwala na elastyczne reagowanie na zmieniające się warunki i wyzwania. Jego zastosowanie prowadzi do bardziej zaangażowanych i samodzielnych zespołów, co jest szczególnie ważne w dynamicznych i konkurencyjnych branżach. Dzięki SLII organizacje są w stanie budować kulturę ciągłego rozwoju, w której zarówno liderzy, jak i pracownicy uczą się i doskonalą swoje umiejętności, przyczyniając się do długoterminowego sukcesu firmy.